Lieve Jim,
Ik ben deze blogpost al tig keren opnieuw begonnen, omdat ik niet de juiste woorden kon vinden. Ik heb in mijn blog leven nog nooit zoveel moeite gehad om een artikel te schrijven. Er zijn altijd wel dagen geweest dat ik minder zin had, maar de inspiratie was er altijd. Ik kon de woorden op het (digitale) papier zetten en dit koste mij geen moeite. Tot nu. Het schrijven van dit artikel schuif ik al weken vooruit. Een artikel waarvan ik wist dat ik hem ooit zou moeten schrijven, maar niet zo snel. Maar toch is mijn ergste nachtmerrie waarheid geworden: wij hebben op 21 augustus afscheid moeten nemen van Jim.
Ik weet nog goed dat wij jou gingen ophalen. Volgens mij ging ik van groep 7 naar groep 8 en was het zomervakantie. Samen met mama ging ik meerdere keren even kijken, totdat het moment daar was en wij je écht mee naar huis mochten nemen. De hele weg naar huis mocht jij bij mij op schoot: de eerste en ook de laatste keer dat dit toegestaan was ;). Ik weet nog goed dat de fokker benadrukte dat de eerste bij wie die op schoot zou zitten, hij het meest aan zou hechten. Of dit voor jou echt zo is geweest durf ik niet te zeggen, maar ik weet dat het andersom wel het geval is geweest.
Mijn lieve Jim. Zoals ik vaak tegen iedereen zei: mijn hart spoelt over als ik naar jou kijk. Mijn hart spoelt nog steeds over als ik foto’s van jou zie. Ik denk niet dat ik ooit zoveel van een huisdier heb gehouden. Toen ik afgelopen augustus vertrok richting Zweden ging het niet goed met jou en afscheid werd er genomen, maar ik had nooit verwacht dat het een écht afscheid zou zijn. Iedereen was er van overtuigd dat jij er weer bovenop zou komen en ik je over een half jaar weer zou zien.
Het was te vroeg. Veel en veels te vroeg. Maar er was geen twijfel over mogelijk dat wij jou langer bij ons konden houden, hoe graag we dat allemaal gewild zouden hebben. En dus lieten we je gaan. Een moment waar ik fysiek bij had moeten zijn, en niet met een facetime verbinding. Een moment waar ik je had willen aaien en knuffelen en had willen vertellen dat het goed zo was.
Ondertussen zijn we alweer vier weken verder en gaat het leven door. Mijn nieuwe leven hier in Zweden, maar ook het leven terug in Nederland. Ik heb een heleboel afleiding, maar toch gaan tijdens elke vrije minuut mijn gedachten uit naar jou. Het besef dat ik jou niet zal zien als ik over 4 maanden thuis kom doet pijn en is iets waar ik liever nog niet over na denk. Het is ook iets waar ik nog niet over na kan denken op dit moment.
Lieve Jim, bedankt voor alles. Bedankt voor alle gevonden hockeyballen, alle rondje ’s ochtends en ’s avonds en allerlei andere sullige dingen waarmee je ons elke keer weer aan het lachen maakte. Bedankt voor al jouw liefde. Ik had mij geen betere hond kunnen wensen en ik houd met heel mijn hart van jou. Voor altijd, Sjimmie <3
Wat een ontzettend mooie ode aan je trouwe vriendje. Wat zal dit een gemis zijn. Mooi verwoord! Knuffel erbij.
Dankjewel Tut <3
Mooi hoor
Jeetje, ik krijg echt een enorm brok in mijn keel en kippenvel bij het lezen van dit artikel. Zo ontzettend verdrietig dat je je lieve vriendje hebt moeten laten gaan en dan ook nog in de tijd waarin je in Zweden zit. Wat een prachtige ode aan hem! Heel, heel erg veel sterkte! <3
Dankjewel Romy, lieve reactie <3
Mooi geschreven .
Ongelovelijk wat een impact een hond op je leven kan hebben. Dat realiseerde ik mij pas toen Spike er niet meer was.
Bizar he? Het blijven bijzondere beesten.Knuffel! X
Mooi geschreven, ik kan me voorstellen dat je ontzettend verdrietig bent. Ik mis mijn hondje ook nog iedere dag. Veel sterkte met het verwerken van dit grote verlies.
Dankjewel Alyssa <3 Jij ook nog veel sterkte.
Wat een emotioneel artikel, je hebt het heel mooi verwoord. Het lijkt me super moeilijk en verdrietig om je huisdier te verliezen, zeker als je in het buitenland zit.. Hopelijk kun je het een plekje geven.
Heel mooi geschreven Susan. Wat super naar dat je er niet bij kon zijn toen hij overleed. Ik wens je al het goede toe en hoop dat je je verdriet een plekje kan geven.
Dankjewel voor je lieve reactie <3
Wat een lieve woorden voor jouw lieve vriendje, suus, ik voel met alles met je mee, hoor lieverd! Dikke kus
Ik kreeg echt tranen in mijn ogen tijdens het lezen van dit artikel. Mooie woorden. Ik hoop dat je dit een plekje zal kunnen geven en vooral met een glimlach terugdenkt aan Jim <3
Wow, enorm mooie woorden. Veel sterkte meid x
Jeetje wat ontzettend naar lieve Susan. Jim ziet er echt uit als een super lieve hond, en dat zeg ik als iemand die doodsbang is voor honden. Heel pijnlijk dat je hem moet laten gaan maar prachtig dat je hem hebt ontmoet. Ik wens je veel sterkte <3
Wat een mooie woorden aan Jim. Hopelijk valt het verwerken mee en kan je terugkijken naar de fijne tijd die jullie hadden.
Wat mooie woorden. Ik begrijp je pijn, het is altijd zo moeilijk om een huisdier te verliezen. Je zal hem zeker nooit vergeten! Sterkte!
Aaaah <3 Ik weet hoeveel je van een hond kunt houden, dus heel veel sterkte <3
Mooie post! Een heel lief en warm eerbetoon naar Jim! Heel naar dat je er niet bij kon zijn, nog een keer sterkte!
Lijkt me vreselijk dat je er niet bij hebt kunnen zijn, kan me het verdriet goed voorstellen. Ik moest begin dit jaar afscheid nemen van mijn hond en hoewel de scherpe randjes slijten mis ik hem nog steeds. Sterkte!
Kippenvel! Prachtig verwoord! Ik ben mijn beste maatje jn februari verloren en in had nooit gedacht dat het zo moeilijk zou zijn. Hij was echt alles voor mij en ik mis hem nog steeds elke dag! Soms kijk ik naar de klok en wil ik automatisch de hondenriem pakken omdat het tijd is voor zijn uitje, dat zal nog wel even duren voordat het helemaal uit mijn systeem is.
Veel sterkte Isabelle <3 Ik begrijp precies hoe je je voelt.
Wauw een traan moeten laten, wat moet dit ongeloofelijk moeilijk zijn. Ik heb zelf ook een golden retriever en zij is mijn beste, trouwste vriendin en ik herken de onvoorwaardelijk liefde. Wat een nachtmerrie moet dit zijn, ik wens je heel veel liefde en sterkte toe!
Dankjewel Iris <3